Bospolder krijgt een mozaïek, als toegangspoort voor Le Medi. Kan je een dramatische dag in een mozaïek vangen?

In woorden in elk geval wel. In een speciale uitgave van 'Stichting Ons Rotterdam' wordt verslag gedaan van de dag waarop Bospolder-Tussendijken werd gebombardeerd. Doel was het westelijk havengebied, door menselijk falen vielen de Amerikaanse bommen op de woonwijk.

Volgens ir. A.J.A. Hermans interpreteerden de navigators de stedebouwkundige vormen verkeerd. Op de kaart is inderdaad te zien dat de inhammen van het havengebied een gelijkenis vertonen met het stratenplan van het getroffen gebied. Eén kilometer te ver, geen Duitse doelen maar onschuldige Rotterdammers.....

Aad Wagenaar was nog jong toen het gebeurde. Hij vertelt er over: "Toen we later weer op school waren, waren er veel lege plaatsen. Waar was Bettie Dionaris, het Surinaamse meisje? Waar was Jessie van Kleef? Niemand die er iets over zei. Er werd met geen woord over het bombardement gerept. Later hoorde je van meester Sinke, dokter Vader, juffrouw Van Gali, zuster Antinetti, de vroedvrouwen die ons hadden gehaald - zij zijn allen omgekomen in een bombardement dat na de oorlog zo'n beetje vergeten is....."

Men telde 227 doden, 257 zwaar gewonden. In de wijk herinnert het monument 31-3-1943 van Mathieu Ficheroux, in Park 1943 bij de Rösener Manszstraat aan het bombardement.

Er zijn niet veel bewoners meer in Bospolder die de oorlog bewust hebben meegemaakt. De allochtone bewoners zullen de geschiedenis van de wijk waarschijnlijk helemaal niet kennen. Een aantal van hen zal een eigen oorlog met zich mee dragen. Oorlogen van onze tijd, in Irak, Iran, Soedan, Koerdistan en ga zo maar door. Niemand wil ze en toch zijn oorlogen van alle tijden.

Moeten we een dramatische dag in het mozaïek vangen? Of zullen we afspreken dat de poort zelf, de leegte, het symbool van ons verdriet is? Zoals het lege hart in het prachtige beeld van Zadkine in het centrum van de stad. Om, als we straks door de nieuwe poort lopen, te bedenken dat geweld niks oplost en we het mensenmozaïek, dat we met ons allen zijn, samen kunnen inkleuren. Met oog voor de toekomst, in een leefbare, zonnige wijk zoals Le Medi. 

Meer items over Bospolder-Tussendijken lezen? Kijk op: www.antennerotterdam.nl