Er tussenin liggen wijkjes met straatnamen die naar het water verwijzen: schipper, zeilmaker, blokmaker, bootsman, Hudson. Of naar onze vaderlandse geschiedenis, zoals watergeus en spanjaard.

Eén buurtje valt qua naamgeving een beetje uit de toon. Alle straten zijn vernoemd naar mensen die met het toneel te maken hadden. Waarom? Was de namenverzinner van de gemeente een fervent toneelliefhebber? Moest de wijk een culturele status krijgen zoals nu Le Médi? Ooit zijn de vernoemden in elk geval beroemdheden geweest, de Katja Schuurmannen en Anthonie Kamerlings van hun tijd: Jan Punt (1711-1779), Rosier (Pieter Jacobus) Faassen (1833-1907), Maarten Corver (1727-1793), Ward Bingley (1757-1818), Johannes Hermanus Albregt (1829-1879), Wilhelmina Engelman (1834-1902) en.....

Catharina Beersmans! Trinette of Netje voor intimi werd in 1845 geboren in het belgische Turnhout. Als net meisje deed ze eerst keurig wat er van haar verlangd werd. Na het overlijden van haar vader verdiende ze voor haar moeder een centje bij als borduurster en kantklosser. Geld voor schouwburgbezoek was er niet. Maar toen ze één keer het blijspel ' 's Avonds in de mane' kon bijwonen, was ze besmet met het acteervirus. Hardop herhaalde ze hele stukken van de tekst. Toen een rijke oom gekscherend zei dat ze dan maar aan het toneel moest, was er geen houwen meer aan. Ze deed auditie bij de Vlaamse Schouwburg in Brussel en werd meteen aangenomen. Haar eerste rol speelde ze in een stuk met de spannende naam 'De vrouw die haren man doet herbakken'. Al op jonge leeftijd was ze een ware toneeldiva die na optredens werd overladen met kado's.

In 1877 werd ze gevraagd bij het Rotterdamse toneelgezelschap van Le Gras, Van Zuylen en Haspels. Ook in Rotterdam werd Catharina enorm populair. Ze speelde onovertroffen de rol van Margaretha Zwart in het stuk 'Zwarte Griet' van Rosier Faassen. Ze schitterde als Moeder Chariard in 'De slechte herders' van Octave Mirbeau. Een recensie uit die tijd liegt er niet om; Catharina's vertolking was 'een der grootste uitingen van kunst, die ooit op het tooneel zijn te zien gegeven.'

Ze overleed in 1899, ze werd in Evere bij Brussel begraven. De Groote Schouwburg van Rotterdam was haar rouwkapel, veel artiesten deden haar uitgeleidde naar de trein die haar voor de laatste keer naar haar geboorteland zou terug brengen. In Brussel werd ze opgewacht door vertegenwoordigers van tien toneelverenigingen om haar naar haar laatste rustplaats te begeleiden. Allemaal voor de zo bewonderde Catharina, Trinette of Netje. Voor altijd genoemd in Bospolder.

(bronvermelding: gemeentearchief.rotterdam.nl)

Voor meer artikelen over historisch Rotterdam: www.antennerotterdam.nl