Voor Nuri, vader van een dochter van 3 ½  en een zoon van 2 ½  zijn de vogels een serieuze aangelegenheid.

“Vogels, vogels!,” roept hij uit. “Het zijn duiven! Turkse Tuimelaars!” Ik biedt hem mijn excuses aan. Ik wil zijn Tuimelaars natuurlijk niet beledigen. Maar het doet me eigenlijk denken aan vroeger. “Vroeger, vroeger,” zegt Nuri, “er zijn in Nederland 300 Turkse duivenmelkers!”.

Nou, ik bedoel dat mijn opa ook een duiventil op zolder had. Superspannend vond ik dat. Zo’n klein gek hokje waar je dan in moest kruipen. En dat die duiven terugkomen als je ze loslaat, daar begrijp ik nog steeds niks van. Komen ze dan echt terug voor die het eten? Droge zaadjes? Hij kijkt me aan en denkt: ‘Jij gaat er nooit iets begrijpen’.

Gelukkig doet een kopje koffie doet wonderen voor het contact tussen mensen. Alles werd weer koek en ei. We hebben het gewoon niet meer over de duiven. Nuri heeft, als professioneel schilder, nog wat goede tips voor ons aangaande de Nutopische klus van de week: het schilderen van de welkomst tekst op muur van het tuinhuis.

Dat lijkt makkelijker dan het is. Dan waait het keihard, dan is het te heet en onze printer heeft de letters voor het gemak net te groot uitgeprint...Het zit niet mee en het onze taak hebben we dan ook nog niet kunnen volbrengen. Maar hou het in de smiezen, want het zal belangrijk zijn!