Vorig jaar werd ik benaderd door Karin Keijzer, met het idee van een waterpalm: een ‘zelfbedruipende’ bloembak annex kunstwerk, een combinatie van kunst, mooie vormgeving en techniek.

Ik ben aan de slag gegaan met polyester, dat is kunsthars dat op glasvezeldoek gesmeerd word. Daar kun je ook kleuren aan toevoegen. Zo heb ik drie verschillende waterpalmen gemaakt. Het systeem is heel vernuftig: het regenwater wordt door de polyester ‘bladeren’ opgevangen en naar een ton geleid. Daar komen slangetjes uit met een druppelsysteem; zo wordt het water in de juiste dosering naar de bloembakken eronder geleid. Je hoeft de planten, die vrij hoog hangen, dus geen water te geven, het gaat vanzelf. Er zit ook nog een dobber in de ton, zodat je kunt zien hoeveel water er in zit. Best handig. Wel krijg je na verloop van tijd algvorming in de ton, waardoor de slangetjes verstopt raken. Maar wie weet vind ik daar nog wat op. 

De andere twee volgen binnenkort
In ieder geval hebben de palmen het vorig jaar goed gedaan. Voor de winter heb ik ze weggehaald, maar nu zetten we ze weer neer. Eén staat er al, de andere twee volgen binnenkort!’ Franklin: ‘Ik hoor van de mensen dat ze ’t leuk vinden dat de palmen weer terugkomen. Het staat ook echt mooi, al die kleuren doen ‘t goed bij de bloeiende bloemen.’ 


Meer weten over Aad van der Kooij? Neem een kijkje op zijn site, chon.nl.