Kort geleden werd de Teletubbie Tuin, het speelhoekje voor kleine kinderen op het Ericaplein, gesloopt. Bankje kapot, plantjes eruit gerukt enzovoorts. Bart en Thijs van Bloemhof  Groen repareerden de boel. Maar twee weken later: potverdorie, weer alles gesloopt! Bart: ‘Terwijl we de rotzooi aan ’t opruimen waren  kwamen er een paar van die stoere homeboys van een jaartje of tien, dertien naar ons toe. Eerst gingen ze ons een beetje uitdagen, zo van, zijn jullie lekker aan ’t werken?  

Hee man, heb je een doekje!
Maar even later boden ze aan om mee te helpen de troep naar de container te brengen, uiteraard heel voorzichtig in verband met hun coole kleding. ‘Hee man, heb je een doekje, ik heb vieze handen!’, mopperde één van de homies. Ondertussen raakten we in gesprek, degenen die het gedaan hadden waren er ook bij volgens mij, maar die zeiden natuurlijk niks. ‘Wat gaan jullie maken?’ vroegen ze. ‘Wat jullie willen’, antwoordden wij. Zo raakten we aan de praat, over waar de jongens nou behoefte aan hebben in die wijk.  

Ideeën verzamelen
Een soort dugout, of een tribune, waar je lekker relaxt kunt zitten, liefst iets met een dakje, dat wilden ze. Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Ik vroeg hen wat ze vonden van het basketbalveld in Bloemhof. Dat vonden ze dus helemaal niks. Een kunstgrasveld om op te voetballen willen ze, waar je toffe slidings kunt maken. ‘Daar kunnen jullie toch voor zorgen, jullie doen toch iets met groen in de wijk? Kunstgras is toch ook groen!’Ze vonden het heel interessant dat wij naar ze luisterden. ‘Als jullie ’t nou in de vakantie doen kunnen wij ook meehelpen!’, zeiden ze. Nou, dat vinden wij een goed idee.  ‘Wanneer zijn jullie er weer?’, vroegen ze. ‘Dan gaan wij wat ideeën verzamelen.’ We hebben binnenkort met ze afgesproken: de onderhandelingen zijn nu in volle gang! Ik ben benieuwd waar dit toe gaat leiden.. .’  

Wordt vervolgd.