Franklin: ‘Ik vind een goede sfeer heel belangrijk, dat heeft een wijk als deze ook nodig om het leefbaar te maken. Ik probeer hier in de Afrikaandertuin door mijn manier van doen, hoe ik me opstel, mensen een andere kijk op het leven te geven, ze eraan te herinneren weer eens stil te staan bij hoe het ook kan. Je hoeft helemaal geen macho hufter of keiharde zakenman te zijn, om je te handhaven in de maatschappij. In tegendeel, als je dat doet sla je de plank echt mis.Sommige mensen zijn daar heel moeilijk van te overtuigen – ook die kom ik tegen hier in de tuin. Ik probeer ze te laten merken dat zo’n houding vooral heel jammer is voor henzelf – want daardoor missen ze juist de dingen die het leven de moeite waard maken. Ik zeg: kijk anders naar de wereld, dan zie je veel moois!’ 

Respect en begrip
Franklin is populair bij de bewoners van de Afrikaanderwijk. Velen groeten hem of komen langs voor een praatje, van buurtkinderen tot bejaarde dames, van toevallige voorbijgangers tot vaste bezoekers. Ook de mensen van de Pameier- en de Bouman Stichting zijn op hem gesteld. Franklin: ‘Ik ben hier op de tuin in een bevoorrechtte positie; ik ben in de gelegenheid om dingen voor mensen te doen, en ik doe dat met plezier. Als ik hier stagiaires heb, of mensen die via een werkproject werken, dan probeer ik ze altijd iets terug te geven voor wat ze doen. Ik maak geen misbruik van hun situatie door alleen maar van ze te profiteren. Respect en begrip, een beetje geven en nemen, dat is belangrijk, dat wil ik maar zeggen. En niet zo snel oordelen over elkaar. Deze tuin is een mooie gelegenheid, voor iedereen eigenlijk, om eens mensen te ontmoeten die niet uit hun eigen kringetje komen.  

De politie snapt het zelf niet
Ik heb ook heel vaak de politie hier uitgenodigd; ik zeg, jongens, deze tuin is ook ‘n deel van jullie gebied, kom eens een praatje maken met de mensen die hier bezig zijn. Die hebben niet altijd zo’n positieve kijk op de politie, maar door te praten kun je dat beeld veranderen. Het heeft geen zin als de politie alleen maar bezig is overtreders aan te pakken en ondertussen alle anderen negeert. Juist door te praten met mensen die het wel goed doen kun je het beeld wat er heerst van de politie veranderen. Maar jammer genoeg zijn ze nog niet op mijn uitnodiging ingegaan. Soms denk ik wel eens: de politie snapt het zelf niet…’